وقفنا المره اللى فاتت لما جاسر اتصل على وعد وكانت ريحاله هى ورومير على المستشفى، ومارلين اتصلت على أسر وكان ريحلها.
بعد نص ساعه.
وعد فى الريسبشن: لو سمحتي فيه هنا واحد جاب واحده فى حادثة عربيه، هما فين؟
السكرتيرة: في اوضه 12 فى الدور التانى.
وعد: شكرا، يلا يا رومير.
وفى نفس اللحظه اللى وعد ورومير ركبوا فيها الاسانسير كان أسر جه.
أسر: لو سمحتي فين البنت اللى جت فى حادثة عربيه؟
السكرتيرة: فى أوضة 12 الدور التانى.
اسر: شكرا.
اسر راح علشان يطلع فى الاسانسير بس لقاه مشغول، فأخد السلالم جرى، فى الوقت دا كانت وعد وصلت، وراحت لاسر هى ورومير.
وعد: أسر حبيبي فى اى؟
أسر: معرفش والله انا كنت ماشي بالعربيه وهى طلعت قدامى فجأة.
وعد: طب اهدى يا حبيبي، هى فين؟
رومير: تقريبا البنت اللى عماله تندب هناك دى.
اسر: أيوا هى.
وعد: تعالوا نروح ليها نهديها.
وعد وهى راحه عند مارلين، لقت حد جه جرى وخبط فيها.
أسر وهو بيلف وشه: أسف مقصدتش.
وعد بصت لرومير وجاسر: أسر هنا بيعمل اى؟
رومير: معرفش.
وعد وهى بتبص فى الاتجاه اللى راح فيه أسر: هى البنت دى مين وتبقى ليه اى؟
جاسر: هى قالت لما خبطها هتصل على اخويا يجى يطربقها على دماغك ودماغ عيلتك اللى مركبينك عربيه.
رومير: قصدك ان دى اخت أسر؟
وعد: ازاى واحنا منعرفش عنها حاجه؟
جاسر: معرفش هى قالت كدا.
وعد: يلا نروح وهنعرف اى العلاقه.
مارلين بعياط: أسر، رجلى بتوجعني اوى.
أسر بحنان: متزعليش يا قمرى، هشوفلك مين دا وهعرفه ازاى ميأخدش باله.
وعد: الف سلامه عليكى يا قمر.
أسر وهو بيلف وشه: وعد؟
مارلين: اسر، هو دا الحيوان اللى خبطنى.
وعد وهى بتلف لجاسر: انت بقيت حيوان؟
جاسر: انا مخبطش حد هى جت قدامى فجاة.
مارلين: ما انت لو كنت ماشي عدل مكنتش خبطنى.
جاسر: معلش اصل انا مش هعلمك واعلم غيرك المشي.
مارلين: انت قليل الذوق ومش متربي.
جاسر: وهل انتى كدا متربيه وعندك ذوق؟
وكل دا ووعد وجاسر ورومير بيبصوا لبعض بصدمه.
وعد واسر: بس بقا اتخرسوا انتم الاتنين.
جاسر ومارلين بصوا لبعض بقرف.
وعد: القمر دى تبقالك اى يا أسر؟
مارلين: والله انتى اللى قمر وكلك ذوق.
وعد بضحكه: كلك ذوق.
أسر: دى مارلين اختى الصغيره.
رومير: بس عمرنا ما سمعنا عنها.
أسر: لان احنا لما جينا من برا هى فضلت هناك تكمل دراستها.
وعد: اها، فهمت.
مارلين: هو انت تعرفهم يا اسر؟
أسر: يا حبيبي احنا شُركه مع بعض فى المشاريع.
مارلين:وانت يا اسر يا حبيبي مشارك القمر دا وماشي انما تشارك الحيوان دا؟
جاسر: صدقينى انا عامل احترام لاخوكى غير كدا كنت كسرتك اكتر ما انتى.
وعد: ياريت تخرصوا بقا لانكم صدعتونا، وانتى يا قمر الدكتور هيجى يطمنا عليكى.
الدكتور: وانا جيت اهو.
اسر: طمنا يا دكتور.
الدكتور: حاجه بسيطه جدا شرخ بس فى الرجل وهتتجبس وتفضل شهر راحه.
مارلين: يعنى هو انا جايه علشان اتفسح افضل قاعده فى السرير.
وعد: يا ستي متزعليش هافسحك انا.
مارلين: بجد.
وعد بضحك: بجد.
مارلين: انا حبيتك جدا، بس عندى سؤال.
وعد: اتفضلي.
مارلين: دا يبقالك اى، هو ودا؟
وعد: جاسر اخويا، ورومير ابن عمى واخويا فى الرضاعه، وطبعا الشركات معانا احنا التلاته.
مارلين: اها.
الدكتور: هنروح نجبس وبعدين تمشي على طول.
وبعدين مارلين راحت مع الدكتور، وبعد ما خلصت.
الدكتور: تقدر تمشي معاكم يا مستر اسر.
اسر: تمام جدا، شكرا يا دكتور.
الدكتور: العفو دا واجبي.
وبعد كدا اسر شال مارلين ومشيوا، امام المستشفى.
وعد: ان شاء الله هنيجى نزورك يا مارو.
اسر: تنورينا يا وعد.
وعد: تسلم يا اسر.
وبعد كدا مشيوا، واسر ركب مارلين فى العربيه.
مارلين: أسورة.
اسر: هااا.
مارلين: الصنارة غمزت ولا اى.
اسر: بس يا جزمه.
وبعد كدا كل واحد راوح على بيته.
ياترى هيحصل اى بعد كدا، واسر ووعد هيحبوا بعض ولا لا ومارلين وجاسر اى نظامهم.
هنعرف كل دا الفصل الجاى.
بقلم: داليا علاء "الإمبراطورة"