وقفنا المره اللى فاتت لما اميره كانت مع احمد فى الاوضه.
اميره: يا ترى هيحصل اى وانا هعمل اى انا نش عارفه اعمل اى يارب واحنا ملناش حاجه غير بعض يارب الصبر من عندك.
وفى الوقت دا احمد فاق،
احمد: اميره.
اميره: احمد حبيبي انت فوقت؟
احمد: اه يا حبيبتي فوقت.
اميره بعياط: الحمدلله يارب، الحمدلله.
احمد: هو انتى بتعيطى لى هو انا موت ومعرفش؟!
اميره: بعد الشر عليك ان شاء الله اللى يكرهك.
احمد: طيب يبقى كدا مموتش بتعيطى لى بقا؟
اميره: كنت خايفه عليك يا حبيبي.
احمد: متخافيش يا حبيبي انا معاكى اهو ومش هسيبك ابدا.
اميره: يارب يا حبيبي يارب، هروح انادى لدكتور يشوفك.
احمد: تمام.
اميره راحت وخبطت على باب الدكتور.
الدكتور: ادخل.
اميره: ازيك يا دكتور.
الدكتور: اى يا انسه اميره احمد في حاجه؟
اميره: لا الحمدلله احمد كويس وفاق وكنت جايه لحضرتك علشان تيجى تشوفه.
الدكتور: تمام اتفضلى وانا جاي ورا حضرتك.
اميره: تمام بس افتكر متقولوش على حاجه يا دكتور.
الدكتور: تمام.
وبعد كدا الدكتور راح وشافه وطمنهم وقال ان هو هيخرج بعد يومين وبعد يومين احمد خرج فعلا وفضل اسبوع فى البيت واميره بتهتم بيه، بس كان معاهم ناس صحابهم قاعدين معاهم، وبعد كدا نزلت اميره واحمد الشغل بتاعهم.
احمد: اه هنرجع ننزل الشغل واستنى ساعه لما تنزليلى.
اميره: لا يا حبيبي متقولش كدا مش هتستنى ساعه.
احمد: اى مش هستنى خالص.؟
اميره: نو هتستنى ساعتين يا حبيبي
احمد: يا شيخه حرام عليكي توب عليا يارب.
اميره: هيتوب ان شاء الله متقلقش.
وتانى يوم احمد استنى اميره والغريب انها مش اتاخرت فاحمد حط ايده على رأسها.
اميره: فى اى؟
احمد: لا بشوفك سخنه ولا اى اصلك متأخرتيش.
اميره بضحك: محبتش اخليك تستنى كتير.
احمد: حياتى انتى والله طب يلا بينا بقا.
بعد كدا راحوا الشغل ووصلوا.
يا ترى هيحصل اى بقا كدا. واميره هتتصرف ازاى، هنعرف الفصل الجاى.
بقلم: داليا علاء "الإمبراطورة"